YALNIZIM...CÜNKÜ SEN VARSIN...!

[Askin-Elif-Hali]

Gel desen gelirdim.
Gittiğin uzakta bendim
dağ gibi bir ihanetten düştüm.
Bu kendime son gelişim.
Ölümbaz öpüşler kusuruyorum ceplerime
kendimi suç üstü yakalıyorum.
ve kentsizliğimin isimsizliğini araza uyak düşüyorum.
Gözlerime senden düşler sürüyorum.
ıslak bileklerim kan bayramına yatıyor.
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum.
sonra bir durağa yaslanıyorum sonra bir kente ve sen gidiyorsun ben kanıyorum
diyorlarki kendini dinleme hiç bir şey söylemiyorsun
oysa gel desen gelirdim biliyorsun.
bu kente her yağmur kendine ağlar.
aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir nerde kimi düşünüyorsun
artık kendini yakan bir ateşim kendimize birbirimizden
düşler yapamıyoruz şimdi boş durak yaslanıyorum boş
kentlere oysa gel desen gelecektim.
yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma. cüzzamlı ruhlar
cehennemine gidiyorum ben kirli sözlerimi temize çekmeye.
gözlerin ihanete ihbar taşıyor kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor
kaşlarına sözü namluna sürmelisin şimdi en yaralı
yanımdan vurmalısın beni çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır.
susuşuna kan döküyor gözlerin ve sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
oysa bilmelisin arazım kimsenin içi görünmez ve hiç bulamadıklarını
asla yitiremezsin bak şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün
sözler her sabah akşam oluyorsun alnından ellerine damlıyorsun yüzündeki
yağmurla iniyorsun kente içine dert oluyorsun kentin dışına yağmur yüreğinde
dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor ve sen başkalarının gözlerini
yüzümde aramamayı öğreniyorsun beni bir durağa yaslıyorsun beni bir kente gidiyorsun
oysa gel desen gelecektim...
biliyorum arazım insan kendini bulmamalı hep aramalı gittiğin yerden başlıyorum
öyleyse gece cinnetlerimide alıp yanıma denize bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulur.
işte bundandır gözlerinden kaçışlarım. ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum
hep ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden hadi bana en militan kelimelerle saldır batır
içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana hak ediyorum.
gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime can kaybından ölüyorum yorgun söylentiler
kalıyor solgun yaralarımdan kırılırmı bilmem içimde taşıdığım kin kinim kendime susuşum sana
küsüşüm tüm dünyaya üstü kalsın ihanetimin gel desen gelecektim..
yine bir tren geçiyor içimden sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı saçların bir rüzgarın öyküsünü
taşıyor süsle beni ey aşk geçtiğin yerleri öpüyorum.
kirpiğinden yapılma bir dar ağacına geceyi asıyorum yoksun bu yağmurlar ıslatmıyor beni.
bir durağa yaslanıyorum sensiz. gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum gel desen gelecektim oysa...
içine her düşen kendii keşfi sanıyor seni oysa
sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin ve kendini
acıtmak istiyorsun ama güller kendine batamaz bilmiyorsun gelme diyorsun...
herkez kendi gördüğüne bakar peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz
kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu hadi en kanadığımız
yerden susalım gel desen gelirdim git dedin ve gittin
AŞKA, RÜZGARA, AYRILIĞA, ZAMANA eyvallah!!

[FAYDIN]

Çok güzel bir Kahraman TAZEOĞLU (yanılmıyorsam) şiiri, üniversite yıllarımda sürekli dinlerdim bir ulusal radyodan...

Güzel paylaşım için çok teşekkür ediyorum Gül Yürekli arkadaşım Aşkın-Elif-Hali ... ellerin ve yüreğin dert görmesin...

Aynı yazarın başka bir şiiriyle mukabelede bulunayım ben de:


Binmediğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Unuttuğun yağmurların adı saklımda
Seni içimden terk ediyorum

Susmaktan yoruldum
Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri
Efkar demliyorum gözlerimde
yaşlarımı, yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
Seni içimden terkediyorum

Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanılgımdın
Yandığımdın
Yangındın

Sensizliğe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum

Şimdi
İçimde öldürecek bir anı bile bulamayan
İki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutamadık yanlızlığımın
Saçlarımıda uzaklarına gömdün

İçimin mavisi senin okyanusundandı
Al! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terkediyorum

"Yârime uzanmayan bütün dallarım kırılsın" demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi?

Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda
"Ya öldür beni"dedim
Ya da git benden
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim
Aldırmadın aldırmalarıma
Bir gecede yakıp yârini
Şafaklara sattın ihanetini
Küllerime basanlar bile utandı yaptığından
İşte soluk bir ömrün son nefesi

Benden
İçimden
Terkediyorum


Kahraman Tazeoğlu

[nazayse]

Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda
"Ya öldür beni"dedim
Ya da git benden
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim ..... NE KADAR GÜZEL DİZELER OKURKENNN ÇOK UZAKLARA GİTTİMMM......

ASKIN ELİF HALİ VE FAYDINNN TSKK BU GÜZEL DİZELER İÇİNN....

Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda ...

[eliferdem]

Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda ...

ne kadar doğru söylenmiş okurken insanın içine işliyor

emeğine sağlık