SEVMEYİ BİLİYORMUYUZ

[selamtugba0854]

Sevmek yada sevilmeyi bilmek,önce insanın kendisiyle barışık ve kendisini sevmesiyle başlar.Sevmek demek dünyada bir kişiyi yada yakınlarını sevmek degildir.Sevmek dünyadaki, tüm insanları ön yargısız,beklentisiz,çıkarsız sevmektir. Sevmek kuru kuruya sevmek degil,insanların mutlulugu,huzuru ve iyiligi için çaba sarf etmektir.İnsanların insanlıga yakışır bir şekilde yaşaması,dogaya ve diger varlıklara zara vermeden gelecek kuşaklara iyi bir ortam oluşturulması ve iyi bir mirasın bırakılması için taraf olmak olmaktır.Gelecek kuşaklara kirli,lanetli topraklar degil,saglıklı ve temiz topraklar bırakmalıyız ki bize saygıları kalsın.Çocuklarımızı kin ve düşmanlık dugularından uzak tutarak,insanlara ,dogaya,hayvanlara karşı saygılıolması tüm varlıkları sevmesi,koruması,yaşatması ve gelecek nesillere saglıkla,dostlukla,sevgiyle teslim edebilmesi için onları egitmek;yalandan,riyadan uzak ahlaklı vesaygılı yetiştirmek bizim görevimiz olmalıdır.Bence insanın anlayışlı,hoşgörülü,herkese karşı saygılı olması gertigi gibi,kalbide,sevgi,dostlukla çarpmasıdır.İnsanlar arasında renk,din,ırk ayrımı yapmaksızın herkesi sevmesidir.derviş,yunus da ki gibi.Yaratılanı sevmek yaratan,dan ötürü. ya da Mevlananın çagrısındaki,''kim olursan ol gel''gibi.Sevmek insanın sevmesini paylaşmasıdır,göz yaşının anlamını,insanların tümünde yürek gurur ve degişik yaradılış özelik oldugunu kabul edip insanları sevmenin erdem oldugunu bilmesidir.İnsanların başkalarına karşı iyi-kötü davranışlarında vijdanını terazi kabul edip kullanması ve herşeyi onunla ölçüp biçip tartması halınde,kendisine yapılması istemedigi nahoş,davranışları,haksızlıkları başkalarına da yapılmasını istemez.Vicdanıyla hareket eden kişi ne başkalarının hakkına saygısızlık eder nede haksızca rencide eder kimseyi.Kişinin her şeyden önce kendisine karşı dürüst ve onurlu davranması gerekir ki,başkalarına dürüst saygılı olsun.İnsan,insan olması bence herşeyden önce kalbini taşımaya deger bir insan olmasından geçer.Yoksa kalp yaşama fonksiyonların sürdürmek için atmaktan başka bir görev yüklenmez.Uutmayalım ki insanın insan gibi hissede bilecegi en gerçek duygu,sevgi vevicdanıdır.Yaşamanın amacıda ve anlamı bu olmalıdır.''İnsan iyiliginin kölesi der H ALİ.İyilik de şerrinden kuşku duyulan kimselere karşı en saglam bir sıgınaktır.İnsanlara yararlı olmanın,iyilik etmenin sınırı yoktur.İki agaç dikelim sevginin,dostlugun,barışın,gelecegin senbolü olsun.Ömür boyu hep sevelim,sevilelim ve sevginin kanatları altında mutlulugun,dostlugun,yaşamanın tadını çıkaralım.gerçek sevginin büyüsünü bilenler hep sevgiyle kalsın. TATLI DİL GÜLER YÜZ SEVGİİİİİİ

[nazayse]

cok guzelll ifade etmisinnn.. tskkkk

[gursoyt]

Kısaca "sevmek" ama şefkatle, elimizi taşın altına sokarak, iyiden yana taraf olarak.

Emeğinize sağlık selamtugba0854, çok güzeldi.

[ZaKDaRiZa]

Hocam Yüregine kalemine saglık. Çok güzel ifade etmişsin. Benim imzamda geçen cümlem bundandir. Beni sevsibler diye sevmiyelim,sevgiyi hakj ettıkleri için sevelim. Eger sevgi paraile satın alınsaydı hepsini alacak param olsa alır sevgisizlere dagıtırdim ki sevginin tadını alsınlar. gerçek sevgiyi ve sevginin en oldugunu bilmeyen çok insan var. Seni seviyorum demekle sevgi olmaz. Bir çok kişi bu gün seviyorum dıyor yarın sevmiyorum diyor, gerçek sevgi o deyil, gerçek olan kırılırsada sever, incinirsede sever ve sevgisi için fedakarlık yapar. Hiç karşılık beklemeden. Rabbım sevgi dolu bir Dünya ve gelecek nasıb eylesin bizlere.
Gerçek sevgiyide yaşatmak için güc ve sagşlam adımlarla yürümek nasıb eylesin. Sevmek çok güzel sevilmekte. Teşekkürler hocam

[Askin-Elif-Hali]

SEVMEK BİR COK SEYİ GÖZE ALMAKTIR....

İnsan önce annesini sever, bebek anneye muhtaçtır, anne bebeğe. Yeni doğan dilsiz, savunmasız, bazı zamanlarda çaresizdir. Annesi onun dilsizliğini, savunmasızlığını, çaresizliğini sever ve ona ölesiye acır, korur ve sever. Onu kollarına almak, yanağına bir öpücük kondurmak hepsini olmasa da dertlerinin çoğunu unutturur. Bebeğin her geçen gün büyüdüğünü, daha çok uyarana cevap verdiğini, hele hele kendisini tanıdığını, sesini ayırt ettiğini fark etmek annenin mutluluğuna mutluluk katar.
Bebek en çok sevgiyle büyür. Sevgi insanın sorunlarından çıkış kapısıdır. İnsan ömrü boyunca sevgiyi arar, daha çok sevilmek ve sevmek ister. Yalnızca canlıları değil, kendisine hizmet eden ve yakınlarda bir yerlerde olan her şeyi, gözlüğünü, saatini, kalemini, defterini, yastığını, diş fırçasını, aynasını sever.
Bazı insanlar geceyi sever, gecenin bütün renkleri örtüşünde bir sır saklıdır. Her şey kendi dilince konuşurken gece sessizliğin sesi ile konuşur. Yalnızların diline en yakın dil gecenin kelimeleridir. Ben de bir gece Kuran açtım ve İslamla tanıştım. Yalnız ve gece bir araya gelince ne durgun denizlere benzer, ne coşkun ırmaklara, tarifsiz hecelere benzer.
İnsanları sevebilmek için de insan çilelerden geçer. İnsanları sevapları ve günahları ile sevmek, sevabın ve günahın ne olduğunu yaşamaktan, idrak etmekten geçer.
Gönül bilir neyin hata neyin doğru olduğunu, çünkü gönül nazargah–ı İlahi’dir. Yeterince arınmış bir gönül bu konuda çok az hata yapar. Gönlü arındıran Mevla’nın zikridir. Gönülü mutlak manada gönül yapansa aşk’tır.
”Aşk imiş her ne varsa alemdeİlim bir kiyl–ü kal imiş“.
Dünya aşkla döner, dönen her ne varsa aşktan alır ivmesini. İnsan dönerek tekamül eder. Geçtiği yerlerden kemali artmış olarak yeniden geçer. Ve kendi kendine der ki: ”Ben buradan daha önce geçmiştim.” Çınar yapraklarına bakar, dolunaya, nergislere, söğütlere… Söğütlerin dibinden sular akar. Maneviyatında çölleri aşar, Mecnun misali. Mecnun bir çok şeyi göze almıştır. İnsan sevmek için bir çok şeyi göze alır. Çünkü sevmek cesaret ister, sabır ister ve hatta ince bir zeka gerektirir.
Seven zorlukları yaşarken, sevgisi artıyorsa hiçbir zahmet onu yıldırmaz. Sadakat budur.
Insanı olgunlaştıran, kendini ve insanları tanımasını sağlayan güçtür sevgi. Sevgiden güç almak isteyen Allah’ın (cc) sevdiği her şeyi sever. Sevgi kapıları açar, köprüleri geçer, zorlukları aşar.

" BEKLENEN GÜN GELECEKSE ÇEKİLEN ÇİLE KUTSALDIR.."