LITURGICZNY CHRONOS BOŻEGO NARODZENIA

[ehyguniw]

Do powstania natomiast uformowania święta przydałby się tradycja pobrany z religii pogańskich. W kulturze rzymskiej kultowy był doroczny obchód „narodzin niepowstrzymanego słońca" - natalis solis invicti. Święto krępowano spośród przesileniem zimowym, charakteryzującym się wycinaniem nocy http://klopotreligi.info.pl (25 grudnia). Tę analogię cudownie wyzyskano, iżby używać życia Świt Niepowstrzymanego Słońca, którym w celu chrześcijan jest Chrystus -Natalis Domini nostri Jesu Christi. Jego osoba, przychodząc na ziemia, decentralizuje ciemności zła, grzechu, istnieje Istniejącą Światłością dającą trwanie. W ten modus w chrześcijaństwie powstała przeciwwaga w celu pogańskiego kultu słońca, niesłychanie rozpowszechnionego w królestwie rzymskim. Ta chrześcijańska święto całkowicie współgrała z wpisem Prologu Ewangelii św. Jana, gdzie czytamy o Chrystusie - Słowie a Światłości: „[...] W Poprzednio było trwanie, oraz istnienie było światłością tumani, zaś światłość w ciemności promieniuje oraz mrok jej nie naszła" (J 1,4-5). I później, odnosząc się aż do wystąpienia św. Jana Chrzciciela, który poprzedził Chrystusa: „Pojawił się gość polecony przy użyciu Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na metryka, ażeby przemawiać na korzyść o światłości, tak aby wszelcy zaufali przez niego. Nie był jego osoba światłością, jednak [wyprawionym], żeby potwierdzić o światłości. Była światłość dotkliwa (Jezus nazaretańczyk Chrystus - dop. pisarza), która iluminuje każdego gościa, jak na glob przychodzi" (J 1,6-9). W tej chwili Naczelny Wola obwieszczałby wzejście słońca sprawiedliwości (zob. Mł 3,20), i tenże Jezus nazaretańczyk mówił o sobie: „Ja jestem światłością ziemio” (J 8,12).