OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ

[EL-Mecnun]

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.
Cahit Sıtkı TARANCI

[gursoyt]

Yaşam da ölüm de öngörülmesi mümkün olmayanlardandır. Hayatın garip bir tecellisi olarak, Dante 56, Cahit Sıtkı da 46 yaşında ölmüştür. Şair ölüm korkusu ve yalnızlık içinde, içekapanık bir yaşam sürmüştür. Keşke sadece rakamlara ve yıllara yoğunlaşmayıp, hayatın güzelliklerini tatmaya çalışsa, olumluya odaklanabilseydi. Gerçi o zaman da, güzel dizelerini hiçbir zaman okuyamayabilirdik de.

Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!

CAHİT SITKI TARANCI

[musti_show]

Bu güzel paylaşımları okudukca benimde bir CAHİT SITKI TARANCI eseri paylasmak geldi içimden.

GİDİYORUM...
Çölde bir yolcu gibi yalnızlığım içinde
Kavrulup gidiyorum.
Serseri bir rüzgar gibi hep ganimet peşinde
Savrulup gidiyorum
Serçe kadar pervasız, bir günden ötekine
Atlayıp gidiyorum.
Bütün kumaşlarını açtığım gibi yine
Katlayıp gidiyorum.
Bir kış güneşi gibi ben keyfimin esiri
Görünüp gidiyorum.
Ne belli yerim var, ne de sevdiğim biri
Sürünüp gidiyorum
CAHİT SITKI TARANCI

[gursoyt]

Aslında Ahmet Haşim'den bahsedip de, güzel bir teşbihiyle katılmamak olmaz diye düşündüm. Sanırım konumuza da uygun bir şiir olacak, agacı ömür, mah'ı ecel diye alırsak:


YARI YOL

Nasıl istersen öyle dinle, bakın,
Dalların zirvesindeyiz ancak,
Yarı yoldan ziyade yerden uzak.
Yarı yoldan ziyade maha yakın.
Ahmet HAŞİM

[EL-Mecnun]

şaiirlerimizin şiilerimizin özünde yunus'u da unutmamak lazım zira her şaiirin hayat çizgisinde mutlaka yunusun şiirleriyle kesişme noktası vardır şiir özlemdir hasretliktir duyguların dile geldiği mısralardır afakanlarımıza hazanlarımıza hüzünlerimize bazen dil olurda söyleyipte söylemeye dilimizin varmadıklarını anlatırlar yunus dan bir şiir paylaşmak istedim umarım beğenirsiniz.

Ah Ölüm

Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Toprağa gark olmuş nazik tenleri
Söylemeden kalmış tatlı dilleri
Gelin duadan unutman bunları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus derki gör taktirin işleri
Dökülmüştür kirpikleri kaşları
Başları ucunda hece taşları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus Emre

[gursoyt]

O kadar hoş bir noktaya parmak bastınız ki. Beden ölümünün aslında fiziksel bir dönüşüm, Hakk'a uzanan bir kapı olduğunu; ölmeden de Hakk'a ulaşılabileceğini, harika bir dille anlatan, muhteşem bir şiiriyle devam etmek istiyorum:

Yarab Bu Ne Derttir

Yarab bu ne derttir derman bulunmaz
Yar bu ne yaradır merhem bulunmaz
Benim garip gönlüm aşktan usanmaz
Varıp yare gider hiç geri dönmez..

Aşık olan gönül aşktan usanmaz
Ahiret korkusun bir pula saymaz
Aşk pazarıdır bu canlar satılır
Satarsın bu canı hiç kimse almaz..

Döne döne binbir öğüt verirler
Dünya malı ile gözün boyarlar
Aşık öldü deyu sala verirler
Ölen hayvan olur, Aşıklar ölmez.
Yunus Emre

(Hamiş: Son mısradaki hayvan kelimesi, beden anlamında kullanılmıştır. Ancak bedenin ölebileceğinden bahseder)

[zafersoy]

artık bu şiire bende yorum yazabilirim..çünkü 35 yaş sınırını dün aştım

[ZaKDaRiZa]

Zafer O kadar kucukmuydun sen yahu. tekrar dogum gunun ve yeni yasin kutlu olsun.Seni cok seviyoruzzz.