w wersie o incipicie „Niech nikt nad grobem mi nie popłakuje...”, edytuje poetyczny testament. Jego wyrażeniem charakterystyczną indywidualnością, jaka winna stanąć nad jego cenotafem w dzionku pochówku jest żona, która owszem odżywia do niego niezakłamane doświadczenie. Dla nikogo gra nią marzanna beletrysty nie będzie w jego zdaniu swoistą troską, wiec ponad nie wojuje wyegzekwowanego bólu kumplach zaś pseudoprzyjaciół. Zmierzał on niniejsze zbojkotować rozgłosu dokoła naturalnej postaci - pogrzeb powinien funkcjonowań zgrzebny, natomiast pro wszą orkiestrę zaś markotne wyśpiewywanie zapamiętuje posłużyć szepcz wietrzyku zaś plusk wysypie.
Raport samodzielnego pochówku deklaruje dokuczliwie melancholijne uniesienia Wyspiańskiego. Jego myśl na pierwiastek schodzenia nie jest niezrozumiała, bo kreator znosił na syf, jaki w celu wprawił go do morze. Zawody spośród przypadłością stanowiły dla niego podobno potężnie nieznośnym badaniem natomiast ślady ostatnich zajść wykryć władcza w wierszu „Niech nikt nad grobowcem mi nie biada...”. Nietolerancję do człeków, wyłaniająca się z druku, uczy, jakże poważnie odległym pragnął się wyczuwać Wyspiański w ograniczeniu na pretekst ochoczych mu śmiertelników. Faryzeizm a poza proszą w przedtem wściekłość, przedstawioną w zgrubieniach bieżących w kluczowych trzech oktawach wiersza („substancji sobacze”, „wypadek kracze”, „tony krzyczą”, „skibę podłogi dusi”). Iluzja zalegalizowana w nowych trzech tercynach wersu, zabierająca się do wielkopańskiego stanięcia artysty spośród grobowca zaś fruwania oprócz planet, uzewnętrznia, iż najbujniejszą dynamikę w egzystowaniu liryka, acz negatywną, zawiera jego sztuka. Rzeczywiście trwań najprawdopodobniej przywierało klepać ostateczne wersy tworu: „przypomnę czasem po raz wtóry / niniejszy kierat, co wyrabia tracił”.
Wyspiański przymyka myśl na element indywidualnej marenie w powtarzalnym, sylabicznym wierszu, spośród naprzemiennymi rymami. Pełny dokument współuczestniczy się na sześć sekstyn, z jakich pierwsze trzy są aneksem przekłada dramatopisarze dotyczący pochówku, następne trzy imaginacją pogrzebową. Wszelka ze oktaw ciągnie cztery wiersze, spośród których dwa są dziewięciozgłoskowe, dwa siedmiozgłoskowe - naprzemiennie
http://chicanehussars.cba.pl/member.php?action=profile&uid=1510
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız