ve kapı çalar

[mesut]

Kapı Çalar...
Sabahın erken saatlerinde... Açarsınız. Sütçünüzdür gelen. Sütçünün litreliğinden kabınıza dökülen beyazlıkta sabahın güzelliğine kavuşursunuz. Gözünüzde pırıl pırıl bir sabah kahvaltısı canlanır. İçinizden " Bugün kahvaltıyı bahçede yapayım" diye geçirirsiniz...

Kapı Çalar...
Gelen postacıdır. Kucağında büyükçe bir paket. Uzattığı kağıda imza atarsınız. Daha önceden ısmarladığınız kitaplara kavuşmanın sevincini yaşarsınız. Zaten tatilde olduğunuzdan bu kitaplara çok ihtiyacınız vardır. "Artık canım sıkılmayacak" deyip keyiflenirsiniz. En çok merak ettiğinizi alıp şezlonga uzanırsınız..

Kapı Çalar...
Kapıya koşarsınız. Yıllardır görmediğiniz bir dost gelmiştir. Sevinirsiniz. Sohbetleriniz saatler boyu, hatta bütün gün sürer. "Yaşamak ne güzel" dersiniz içinizden. Hele böyle dostlar varken..

Kapı Çalar...
Dürbünden bakarsınız. Kimseyi göremezsiniz. Dönüp yeniden koltuğa gömülürsünüz. Bir daha çalar. Bakarsınız, yine kimse yok, tam o sırada bir daha çalınca kapıyı açarsınız. Komşunuzun oğlu, elindeki sopayla zile uzanmakta. Meğer tuzları bitmiş. İçeriden tuz getirirken kendi kendinize söylenirsiniz. "Elbette göremem. Keratanın boyu bir metre.."
Bu küçük hadise neşelendiriverir ortalığı....

Kapı Çalar...
Düşüp bayılacak kadar şaşırırsınız. Askerdeki oğlunuz haber vermeden izne çıkmıştır. "Oğlum benim.." diye hasretle kucaklarken gözyaşlarınızı zaptedemezsiniz. Mutluluğunuz oğlunuzun izni kadar uzar...

Kapının her çalışında sanki mutluluğa koşmaktasınız. Huzur tüter gözlerinizden. Her sessizlikte kulaklarınız zil sesi arar...

Ve kapı çalmaz.
O gün en büyük misafiriniz gelir. Adeta kapıyı kırmıştır. Alıp gider sizi, şaşırırsınız. "Niye haber vermedi?" diye içinizden geçirirken; "Doğduğundan beri zile basmaktayım" der.

Bir şeyler söylemek istersiniz o an. Ama o andan sonra diliniz dönmez.

Ölüm sessiz sedasız gelivermiştir...

[bektas61]

Evet yazan kardesin ellerinie saglik ölüm kacinilmaz bir yol keske insan olarak bu yola hep hazir durabilsek ve giderken ebedi oldugunu bilerek sevinebilsek.

[hepsen]

"Ölümün" bizi nerde bulacağı önemli değil !!
İyisi mi biz "ölümü" her yerde arayalım

"O" ndan gele dönüş yine "O" nadır !

[eliferdem]

ölüm her saniye her an kapımızda bizi bekliyor biliyoruz geleceğini ama bazen hazırlanmıyoruz çünkü bu kadar erken beklemiyoruzdur gelmez diye düşlüyoruz sanıyoruz ki sadece yaşlanınca ölünür.....

emeğine sağlık anlamlıydı

[enasfe]

Ölüm güzel şey: budur perde ardından haber...
Hiç güzel olmasaydı ölürmüydü peygamber ?..



büyük üstat
Necip Fazıl

[=FLOWERS=]

“Her bir canlı, ölümü tadacaktır elbette.”


Bir şeyi tatmak ise, “Hayat”la mümkün olur.

Öyleyse kul ölmekle, yok olmaz, hayat bulur.

“Ölüm” ile, bu hayat sona eriyorsa da,

Başka “Hayat” başlıyor bu sefer de mezarda.

“Âhiret”e nazaran, bu dünyâ bir “Hayâl”dir.

Âhiret asıl olup, dünyâ, gölge gibidir.

“Kabir”, âhiret ile dünyâ arasındadır.

Âhirete, dünyâdan hem daha da yakındır.

İşte bu yüzdendir ki “Kabir”deki o hayat,

Daha âşikâr olup, asıldır ve hakîkat.

Herkesin bir “Ecel”i, ölüm zamânı vardır.

O vakit, ne ileri, ne de geri alınır.

Bir insanın, dünyâda rızkı biterse eğer,

Eceli gelmiştir ki, rûhunu teslim eder.

ALLAH GÜNAHKAR KULLARINDAN EYLEMESİN BİZİ ...AMİN..tskler mesut

[mesut]

teşekkürler hocam renk kattın